اعمال یارانه سوخت از سوی حاکمیت باعث شده است که بسیاری از مردان مناطف نوبندیان و دوراهی بولان آرزوی داشتن یک خودروی تویوتا در سر بپرورانند تا بتوانند به شغلی دست یابند که با وجود گرمای 50 درجه تابستان و رفتارهای دلالان و تامین کننده های سوخت در دو طرف مرز، برخوردهای قانونی ضابطان قضایی و نیروی انتظامی نان شب خانواده خود را تامین کنند زیرا با شرایط جغرافیایی ذکر شده در مرز ریمدان با پاکستان،  راه دیگری برای شان نمانده است.

فرآیند مرسوم قاچاق سوخت در مرز ریمدان توسط سوختبران  به این صورت است که  کامیون ها به محض ورود به منطقه توسط خرده دلالان جوان احاطه می شوند تا ابتدا برروی قیمت سوختی که آنها که از جایگاه سوخت می گیرند توافق شود سپس آن سوخت در مسیر ریمندان-چابهار-مناطق مرکزی تحویل می شود با این تفاوت که مسیر سه روزه طی یک هفته طی می شود. خودرو های سنگین در این مدت گازوییل خود را تا بشکه ای 3.5میلیون تومان به فروش می رسانند.

پس از چندین مرحله دلالی و انتقال سوخت، سفر سوختبر با خودرو های بی پلاک وانت تویوتا آغاز می شود تا گازوئیل قاچاق را به دلالان پاکستانی در مسیر دریا یا خشکی تا بشکه ای 5.5میلیون  تومان به فروش برسانند  و دوباره مخزن های 70لیتری خالی سوخت را با همان خودروی خود اما این بار با  پلاک رسمی برگردانند.

قیمت هر لیتر بنزین نیز که ریسک انفجار آن در هوای گرم  وجود دارد از 14هزار تومان در داخل کشور آغاز و به دلالان پاکستانی با قیمت 30هزار تومان به فروش می رسد.  این اطلاعاتی است که از سوی  مردم منطقه ارائه می شود که به سایریسک های دیگر از جمله جریمه، زندان، احتمال مرگ ناشی از انفجار خودرو و .... توجهی نمی کنند.

وقتی بیکاری جوانان ، محرومیت و فقر مشهود منطقه را می بینی تازه می فهمی که در دمای 50درجه نیمه اول شهریور هوا چقدر بس ناجوانمردانه سرد است. ما روایتگر جبر منطقه هستیم اما آرزو مند آبادانی و پیشرفت منطقه کیست که نخواهد شغلی آبرومند ، بی دردسر و قانونی با بیمه داشته باشد؟